Historia destylarni nie była łatwa, Talisker założyli bracia Hugh and Kennetha MacAskill w 1830 roku. Ci obszarnicy przysłani celem zwiększenia dochodów czerpanych z wyspy, wyparli chłopów zakładając hodowlę owiec, następnie założyli destylarnię, wykorzystując podległe sobie chłopstwo jako siłę roboczą. Niestety po kilkunastu latach zakład w obliczu trudności przejął bank (1848). Przez ponad 3 kolejne dekady destylarnia zmieniała kolejnych właścicieli, z których jeden został nawet skazany za oszustwo handlu .. nieistniejącymi beczkami whisky! Wreszcie w 1880 roku Roderick Kemp i Alexander Allen zakupili destylarnię i zabrali się za jej rozbudowę. Kemp sprzedał swoje udziały w 1892 by zakupić Macallan, a Talisker kilka lat później została wcielona do konsorcjum razem z Dailuaine. W 1916 roku inne konsorcjum, tym razem blenderów John Walker & Sons, John Dewar, W.P Lowrie i DCL przejęło gorzelnię, jako uznanie dla jakości jej destylatu. W efekcie przejęć i fuzji, właścicielami zostawali kolejno DCL, United Distillers i dzisiejsze Diageo.

W 1960 roku Talisker spłonęła a produkcję po odbudowie wznowiono po dwóch latach. Dekadę później zaprzestano słodowania w zakładzie, zaopatrując się od tej pory w Glen Ord. To nie jedyny niuans produkcji ponieważ gorzelnia wyposażona jest w nieparzystą liczbę alembików. Od 1928 roku zaprzestano potrójnej destylacji i obecnie w użyciu są 2 alembiki pierwszej destylacji (wash still) oraz trzy alembiki drugiej destylacji (spirit still), które odpowiadają za unikatowy charakter new make’u Talisker – łączącego nuty dymne, owocowe, siarkowe, słone i pieprzne. Alembiki pierwszej destylacji są pokaźnych rozmiarów, ich ramiona zagięte są w kształt wyolbrzymionej litery U. Na ramionach umieszczone są oczyszczacze, które wyłapują cięższe i oleiste frakcje i kierują je z powrotem do destylacji, z kolei ramiona przechodzą od razu do chłodzących wężownic. Ta część procesu odpowiada za siarczystość, owocowość, oleistość i pieprzność destylatu. To pierwsze alembiki są ‘lokomotywą’ destylacji w Talisker, ponieważ druga destylacja jest prowadzona w dużo mniejszych alembikach, także zakończonych wężownicami.