Longmorn została założona przez jednego z najbardziej barwnych XIX wiecznych przedsiębiorców, związanych z whisky – Johna Duffa. Pracował on wcześniej jako manager GlenDronach, by później odpowiadać za zaprojektowanie Glenlossie. W 1876 Duff wyruszył do RPA aby założyć tam produkcję whisky. Niestety odniósł porażkę (jak i wielu innych inwestorów whisky w RPA) i udał się do USA. Tam historia powtórzyła się a John Duff powrócił na wyspy by w 1893, niezrażony niepowodzeniami, założyć Longmorn. Destylarnia szybko stała się sukcesem a właściciel idąc za ciosem, 5 lat później, założył także pobliską Benriach. Nie był to idealny czas na założenie dwóch gorzelni, dlatego w obliczu kłopotów Duff był zmuszony sprzedać biznesy Jamesowi Grantowi. O ile przedsiębiorstwa Duffa były w kłopotach, o tyle jego whisky była cenionym składnikiem popularnych blendów, włączając VAT69 i Dewar’s (a dziś wykorzystywana jest np. w produkcji whisky marki Chivas Regal).
W 1970 rodzina Grant i Phil Thompson połączyli swoje przedsiębiorstwa The Glenlivet & Glen Grant Distilleries Ltd a w rezultacie przyjąć nazwę The Glenlivet Distillers Ltd. Możliwości produkcyjne zostały zwiększone w 1972 i 1974 – do oryginalnych dwóch par alembików dodano kolejne 2 pary, i do dziś Longmorn destyluje łącznie w 8 alembikach o cebulowym kształcie. W 1977 Longmorn (bez pozostałych destylarni z grupy) została przejęta przez Seagram. Co ciekawe, dopiero w 1993 roku w zakładzie wymieniono bezpośrednie podgrzewanie alembików węglem, na parowe. Od 2001 Longmorn jest częścią koncernu Pernod Ricard.
