Glen Grant 30yo – 150th Anniversary to, jak sama nazwa wskazuje, specjalne, limitowane wydanie z okazji 150 lat istnienia destylarni (1840-1990). Prostokątna butelka i stara etykieta, na której widnieje rysunek dwójki braci – założycieli Johna i Jamesa, siedzących w kiltach przy butelce whisky. Tylna etykieta informuje o zawartości i numerze butelki (nasza to nr 860). To połączenie zaledwie kilku 30-letnich beczek, napełnionych na przełomie lat 50-tych i 60-tych.
Ciekawostką jest fakt, iż w 1989 r., z tej samej okazji, nakładem Aberdeen University Press, wydano 90-stronicową książkę o historii destylarni, zatytułowaną: "Glen Grant: A Distillation of 150 years", której autorem jest C.S. McBain. Pozycja obecnie praktycznie nie do kupienia, choć zdarzają się oferty w wysokości np. 490 dolarów amerykańskich. Książka jest więc równie trudna do zdobycia jak nasza whisky.
Destylarnia Glen Grant została założona w 1840 roku przez braci Johna i Jamesa Grant. Znajduje się w małej miejscowości Rothes, w hrabstwie Morayshire, w regionie Speyside. Po śmierci braci Grant, w roku 1872 destylarnię przejął syn Johna, James „The Major” Grant. Jako miłośnik inżynierii mocno przyczynił się do jej technologicznego rozwoju, m.in. wykorzystał koła wodne do pozyskiwania prądu czym sprawił, że destylarnia jako pierwsza została wyposażona w oświetlenie. Miał też wpływ na kształt alembików - nietypowych bo wąskich, wysokich i z zamontowanymi na końcu oczyszczaczami. Jednak nie tylko nowinki technologiczne interesowały „Majora”. W 1896 założył obok destylarni ogrody, które, odrestaurowane w latach 1993-1996, do dziś są pięknym przykładem stylu wiktoriańskiego. Pisząc o destylarni Glen Grant należy też wspomnieć o założonej zaraz obok, także przez James’a „Majora” Granta, drugiej destylarni, którą początkowo nazwano po prostu „Glen Grant 2” a następnie w 1965 roku przemianowano, przez Glenlivet Distillers Ltd, na Caperdonich. Ta jednak, nie przetrwała do dnia dzisiejszego i została zamknięta w 2002 roku.
W roku 1931 stery w destylarni przejął wnuk James’a – Douglas Mackessack. Dużą jego zasługą było wprowadzenie do dystrybucji 12-letniej whisky, poza już produkowaną, popularną 4-letnią edycją. Ważną decyzją właściciela było także nawiązanie w 1961 roku współpracy z Armando Giovinettim, włoskim importerem, dzięki któremu whisky z Glen Grant stała się pierwszym single maltem szeroko dostępnym poza Szkocją. Co ciekawe Glen Grant do dziś jest najlepiej sprzedającą się whisky we Włoszech.
Glen Grant przez lata zmieniała właścicieli (The Glenlivet Distillers, Seagram Distillers, Chivas Brothers Holdings, a obecnie włoskie Gruppo Campari) jednak jako jedyna cały czas w swojej nazwie odnosi się do nazwiska założycieli. Na koniec warto wspomnieć o Dennisie Malcolmie, który został pracownikiem destylarni w wieku 15 lat a dziś jako 70-latek pracuje w niej jako Master Distiller.
Glen Grant słynie z edycji lekkich, mocno owocowych, o dobrym stosunku jakości do ceny. Stare wydania, często o pięknym mahoniowym kolorze stają się zaś butelkami legendarnymi i są obecnie poszukiwane przez kolekcjonerów i smakoszy.
Taką też butelką jest wybrana przez nas Glen Grant, powstała w 1964 roku. Whisky wydana w 2006 roku przez Cadenhead, jako część serii Chaiman’s Stock. Dojrzewała aż 42 lata w beczce sherry hogshead, zabutelkowana jako jedna ze 180 whisky, o niezmienionej mocy 51,2% i pięknym mahoniowym kolorze.
