St. Magdalene 1982 SS

Pierwsza z wybranych whisky na V spotkanie Malt Whisky Club to St. Magdalene, wydestylowana w 1982 roku, niedługo przed zamknięciem destylarni, wydana w 2009 roku przez włoskiego bottlera Silver Seal, jako część Sestante Collection, selekcji nawiązującej do predecesora S.S., legendarnej włoskiej firmy Sestante. Wybrana przez nas St. Magdalene to 27-letni destylat, zabutelkowany z mocą 54%, upamiętniający rok astronomii, który UN i Unesco obchodziły właśnie w 2009 roku.

Niektóre źródła wymieniają Silver Seal, jako nieoficjalnego sukcesora legendarnego włoskiego rozlewcy Sestante, który zakończył działalność około 1990r. Silver Seal oficjalnie funkcjonuje od przełomu lat dziewięćdziesiątych i dwutysięcznych i wznowił dzieło predecesora, wydając bardzo ciekawe i unikatowe whisky ale już pod swoją marką, z logo wkomponowanym w charakterystyczny dla Szkocji kwiat ostu. Także kolory na ich etykietach nawiązują do regionów Islay, Higlands i Lowlands (kolejno: żółty, niebieski i zielony).

Początkowo SS bazował na współpracy z Douglas Laing, najprawdopodobniej przelewając zawartość zakupionych tam butelek do swoich własnych, by z czasem przejść do zakupu całych beczek. Specjalizacją Silver Seal są ekskluzywne i limitowane edycje whisky, bazujące na wyjątkowej i rygorystycznej selekcji leżakowanych destylatów. Stoi to w zgodzie ideą, według której działało Sestante Ernesto Mainardiego i według której wydaje swoje whisky Silver Seal, także założone przez Mainardiego, a zarządzane obecnie przez Massimo Righi’ego, Włocha, właściciela Whisky Antique.

Destylarnia St Magdalene została założona w połowie XVIII wieku przez Sebastiana Hendersona, jako odpowiedź na budowę pobliskiej gorzelni Bulzion. Swojego czasu miasto Linlithgow, ponieważ tak nazywa się miasto gdzie założono St. Magdalene, szczyciło się pięcioma działającymi destylarniami whisky. Whisky powstała w St. Magdalene, przez niektórych wydawców nazywana jest imieniem miasta Linlithgow.

W na przełomie XVIII i XIX wieku destylarnia trafiła do rąk rodziny Dawsonów, którzy ostatecznie sprzedali zakład w 1912 roku Distillers Company Ltd., która zarządzała destylarnią aż do dnia jej zamknięcia w 1983 roku, tragicznym dla wielu szkockich zakładów produkujących whisky, których ówczesna sytuacja rynkowa zmusiła do zaprzestania działalności.

Większość produkcji St Magdalene wykorzystywana była na potrzeby produkcji blended whisky, lecz szczęśliwie pojawiały się także edycje single malt, wydawane głównie przez niezależnych dystrybutorów, choć z legendarnych wydawnictw należy wspomnieć także whisky St. Magdalene z portfolio firmy Diageo. W latach swojej świetności Linlithgow była w stanie wyprodukować do miliona litrów destylatu, dzięki 5 alembikom (później zredukowanym do 4), 14 kadziom fermentacyjnym oraz 19 magazynami do dojrzewania destylatów.